АБУ ҲАНИФАНИНГ “ВАСИЯТ” АСАРИ ВА УНИНГ СУННИЙЛИК АҚИДАСИДА ТУТГАН ЎРНИ
Abstract
Муҳаммад Субҳи Оидий ва Ҳамза Муҳаммад Васим Бакрий аллома Акмалуддин Бобиртийнинг “Шарҳ Васият ал-имам Аби Ҳанифа” китобини таҳқиқ қилиб ёзган муқаддималарида қуйидагиларни айтади: “Бу имом аллома фақиҳ Акмалуддин Бобиртийнинг Имом Аъзам Абу Ҳанифанинг “Васият”ига ёзган шарҳидир. Имом Аъзам раҳматуллоҳи алайҳи “Васият” китобида ўз даврида Аҳли сунна ва бошқа фирқалар орасида, ҳатто Аҳли сунна ичида ҳам низоли ва тортишувли бўлган ақидавий масалаларни баён қилган. Имом Аъзам ушбу рисолада ақидавий масалаларда ҳужжатини очиқ-ойдин қилган ҳолда ўзининг мазҳабини намоён қилди.
References
Умарий Али Муҳаммад. Ал-Хилаф байна Аби Ҳанифа ва асҳабиҳи. – Риёз: Мактабату-л-Убайкон, 2011.
Муҳаммад Абу Заҳра. Абу Ҳанифа: ҳаятуҳу ва асруҳу ва ароъуҳу ва фиқҳуҳу. – Қоҳира: Дору-л-фикри-л-арабий, 1998.
Муҳаммад Тоййиб. Шарҳу Ақидати-т-Таҳовия. – Ҳиндистон: Дорул улум, 1999.
Ҳабиб Аҳмад Киронвий. Абу Ҳанифа ва асҳабуҳу. – Байрут: Дору-л-фикр, 1989.
Абул Муайяд Муваффақ ибн Аҳмад ибн Муҳаммад Маккий. Маноқиб Аби Ҳанифа. – Байрут: Дору-л-китабу-л-арабий, 1401 ҳ.
Муҳаммад ибн Муҳаммад ибн Шиҳоб Кардарий. Маноқибу-л-имам Аби Ҳанифа. – Байрут: Дору-л-китабу-л-арабий, 1401 ҳ.
Абул Аббос Аҳмад ибн Муҳаммад ибн Али ибн Ҳажар Ҳайтамий. Ал-Хойроту-л-ҳисон фий маноқиби-л-имам Аби Ҳанифа Нуъмон. – Байрут: Дору-л-кутубу-л-илмийя, 1407 ҳ.
Ҳофиз Абу Абдуллоҳ Муҳаммад ибн Аҳмад ибн Усмон Заҳабий. Маноқиб Аби Ҳанифа ва соҳибайҳи Аби Юсуф ва Муҳаммад ибн Ҳасан. – Ҳайдаробод: Лажна иҳёи-ли-маориф нуъмонийя, 1996.
Алий ибн Султон Муҳаммад Ҳаравий Қори. Ал-Асмору-л-жанийя фий асмаи-л-ҳанафийя. – Ҳайдаробод: Доирату-л-маорифи-н-низомийя, 1332 ҳ
Муҳаммад Зоҳид ибн Ҳасан ибн Али Кавсарий. Ал-Имтаъ бисийрати-л-имомайн: Ҳасан ибн Зиёд ва соҳибиҳи Муҳаммад ибн шужоъ. – Қоҳира: матбаъату-л-анвор, 1368 ҳ.
Шамсуддин Муҳаммад Абдуллатиф. Абу Ҳанифа Нуъмон ва ороъуҳу-л-каломийя. Миср: 1999
Абул Файз Муҳаммад ибн Муҳаммад ибн Муҳаммад Забидий. Итҳафу-с-садати-л-муттақин. – Байрут: Дор иҳёи-т-туроси-л-арабий, 1996.
