МАВЛОНО ЯЪҚУБ ЧАРХИЙ ХОЖА БАҲОУДДИН НАҚШБАНДНИНГ ШОГИРДИ

Abstract

Ислом дини илк ўрта асрда барча мусулмон мамлакатлари сингари, Ўрта Осиё халқлар маданияти, маърифатининг энг асосий ва ниҳоятда муҳим қисмига айланган. Ислом динининг асосий муқаддас манбаи – Қуръон оятлари ва сураларидир, уларда асосий диний қонун-қоидалар, ақидалар баён этилган.^[1] Ундан сўнг асосий манбаи ҳадис, яъни Муҳаммад (с.а.в.)нинг айтган сўзлари, унинг ҳаётий фаолиятлари, кўрсатмалари йиғиндисидир. Қуръони Карим ва Ҳадиси Шариф асосида ислом дини вужудга келган ва калом ҳамда шариат қонун-қоидалари пайдо бўлди.

[1] Тримигэм Дж.С. Суфийские ордены в исламе. Пер. с англ. Под ред. И с предисловием О.Ф.Акимушкин. – М.: Наука, 1989. – С. 16.